ประวัติความเป็นมาของการเต้นบัลเล่ต์

บัลเล่ต์เป็นศิลปะการเต้นแขนงหนึ่ง ที่มีจุดกำเนิด ณ ประเทศอิตาลี ในยุคเรเนสซองส์ หรือยุคฟื้นฟูศิลปะวิทยาการ

ศิลปะการเต้นบัลเล่ต์ในยุคแรกเริ่ม ถือว่าเป็นกิจกรรมทางสังคมของราชสนักอิตาลีที่มักนิยมจัดการแสดงโดยเหล่าขุนนางชายเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากสาเหตุหนึ่งคือลักษณะการแต่งต่างของเหล่าขุนนางชายที่มีความกระชับและง่ายต่อการเคลื่อนไหวมากกว่าเหล่าขุนนางฝ่ายหญิง ที่สวมกระโปรงสุ่มขนาดใหญ่

ในเวลาต่อมาพระนางแคทเธอรีน เดอ เมดิชี ได้นำศิลปะการเต้นบัลเล่ต์ เข้าไปเผยแพร่สู่ราชสำนักฝรั่งเศส ภายหลังการอภิเษกสมรสกับพระเจ้าเฮนรี่ที่ 2 แห่งฝรั่งเศส

บัลเล่ต์จึงได้รับความนิยมแพร่หลายเรื่อยมา ในประเทศฝรั่งเศสจนถึงยุคพระเจ้าหลุยที่14 แห่งประเทศฝรั่งเศส พระองค์ทรงสนับสนุนศิลปะการเต้นบัลเล่ต์ จนได้รับความรุ่งเรืองสูงสุด มีการเปิดโรงเรียนสอนเต้นบัลเล่ต์ แห่งแรกของโลก โดยมีชื่อว่า Academie Royale De La Dance หรือ สถาบันปารีส โอเปร่า ในปัจจุบัน นอกจากนี้ยังเป็นจุดเริ่มต้นของตำแหน่งทั้ง5 ของเท้า (5 Position of the feet)  

​

ในปี ค.ศ.1830 บัลเล่ต์ได้ถูกต่อต้านในประเทศฝรั่งเศส แต่กลับได้รับความนิยม และมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องในประเทศเดนมาร์ก อิตาลี และรัสเซีย

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่1 คณะบัลเล่ต์รูส (Ballets Russesled) นำโดย Sergei Diaghilev ได้เดินทางเข้าไปแสดงในยุโรป ซึ่งทำให้บัลเล่ต์ได้กลับมามีความนิยมขึ้นอีกครั้ง และเป็นการเริ่มต้นบัลเล่ต์ยุคสมัยใหม่ และทำให้การเต้นบัลเล่ต์ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายไปทั่วโลกจนถึงปัจจุบัน

​

Ballet originated in the Italian Renaissance courts of the fifteenth and sixteenth centuries.

Under Catherine de' Medici's influence as Queen, it spread to France, where it developed even further. The dancers in these early court ballets were mostly noble amateurs. Ornamented costumes were meant to impress viewers, but they restricted performers' freedom of movement.

​

The ballets were performed in large chambers with viewers on three sides. The implementation of the proscenium arch from 1618 on distanced performers from audience members, who could then better view and appreciate the technical feats of the professional dancers in the productions.

​

French court ballet reached its height under the reign of King Louis XIV. Louis founded the Academie Royale de Danse (Royal Dance Academy) in 1661 to establish standards and certify dance instructors. In 1672, Louis XIV made Jean-Beptiste Lully. The director of the Académie Royale de Musique (Paris Opera) from which the first professional ballet company, the Paris Opera Ballet, arose. Pierre Beauchamp served as Lully's ballet-master. Together their partnership would drastically influence the development of ballet, as evidenced by the credit given to them for the creation of the five major positions of the feet. By 1681, the first "ballerinas" took the stage following years of training at the Académie.

Ballet started to decline in France after 1830, but it continued to develop in Denmark, Italy, and Russia. The arrival in Europe of the Ballets Russesled by Sergei Diaghilev on the eve of the First World War revived interest in the ballet and started the modern era.

In the twentieth century, ballet had a wide influence on other dance genres. Also in the twentieth century, ballet took a turn dividing it from classical ballet to the introduction of modern dance, leading to modernist movements in several countries

​